تأثیر مشاوره گروهی بر بُعد فیزیولوژیک خودمراقبتی و میزان هموگلوبین گلیکوزیله بیماران مبتلابه دیابت نوع دو

مقدمه: خودمراقبتی ضعیف مهمترین عامل زمینه ساز مرگ ومیر بیماران دیابتی می باشد. اثر آموزش بر ارتقای خودمراقبتی در مطالعات گذشته ارزیابی شده است؛ اما نقش مشاوره ای تیم درمان و تأثیر آن کمتر بررسی شده است. هدف: تعیین تأثیر مشاوره گروهی بر بُعد فیزیولوژیک خودمراقبتی و میزان هموگلوبین گلیکوزیله بیماران مبتلا به دیابت نوع دو. روش: طی یک کارآزمایی بالینی شاهددار تصادفی، 73 بیمار دیابتی نوع دو مراجعه کننده به مرکز دیابت پارسیان مشهد در سال 1393 به دو گروه مداخله و شاهد تقسم شدند. برنامه مشاوره گروهی به مدت 5 جلسه 5/1 ساعته با فاصله 3 روز در قالب گروه های 8 تا 10 نفره اجرا شد. محتوای جلسات مشکلات تغذیه، ورزش، عوارض دیابت، مسایل روانی مرتبط با دیابت، داروهای دیابت و خودکنترلی قندخون بود. پرسشنامه پژوهشگرساخته خودمراقبتی بیماران دیابتی و آزمایش hba1c قبل از مداخله و دو ماه پس از اتمام مداخله در هر دو گروه تکمیل گردید. داده ها با استفاده از نرم افزار spss نسخه 5/11 و آزمون های تی زوجی و تی مستقل تحلیل شد. یافته ها: نمرات بُعد فیزیولوژیک خودمراقبتی و hba1c بیماران مبتلا به دیابت قبل از مداخله در دو گروه تفاوت معناداری نداشت. نتایج آزمون تی مستقل نشان داد در مرحله بعد از مداخله، میزان خودمراقبتی به طور معناداری در گروه مداخله (8/5±1/49) نسبت به گروه شاهد (2/12±8/31) افزایش داشت (001/0p<). میزان hba1c در مرحله بعد از مداخله به طور معناداری در گروه مداخله (9/0±3/8) نسبت به گروه شاهد (4/1±1/9) کاهش داشت (006/0p<). نتیجه گیری: مشاوره گروهی می تواند به ارتقای مراقبت از خود بیماران دیابتی کمک کند. بنابراین، می توان آن را به عنوان یک روش درکنار سایر روشهای آموزشی پیشنهاد کرد.